μελερόν

μελερόν (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «μαραντικόν, καυστικόν».

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. συνδέεται πιθ. με το επίθ. μαλερός «ισχυρός, καταστρεπτικός»].